- əfəndi
- is. <ər. əsli yun.>1. Sünni ruhanilərinə verilən ləqəb. Oğlan evi əfəndidən, molladan və s. qohum-əqrəbadan bir dəstə camaat dəvət edib, qız evinə nikaha gedəcəkdir. R. Ə.. Dəng eyləmə məni, artıq qalmamış; Ehtiyacım cənnətə, əfəndi! Ə. C.. Əlac yoxdur əfəndidən, molladan; Həqiqətin binasını axtarın. Molla Cümə.2. Keçmişdə: hörmət üçün oxumuş adamların, ruhanilərin adlarına qoşulan söz. // Keçmişdə: hörmətlə müraciət. Nağıl demirəm, əfəndim, hekayə deyirəm. N. N.. <Rza bəy:> Əfəndilər, bir də cavab verməyəcək olsanız, bu mübhəm sükutunuzu kəndim üçün böyük bir həqarət ədd edəcəyəm. Ü. H.. // Türk ziyalısına müraciət. İlk dəfə gördüyü əfəndinin . . danışıq ədası, yerişi, baxışı çox qəribə, qeyritəbii və gülməli göründü. M. Hüs..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.